na ulicę.<br>- To dobrze, że znów przyszedłeś - wyszeptał krawiec i nie wstając z podłogi powoli odwrócił się. Boruchowi zapewne wydało się to zabawne, gdyż<br>raptem zaśmiał się nerwowo: - Ha ha!<br>W czajniku syczała woda, ziemniaki gotowały się. Krawiec wziął brata Izaaka pod rękę i zaprowadził do sąsiedniego pokoju. Tam nagle krawiec przypomniał sobie chirurga Tamten a, potem coś jeszcze skojarzyło się w jego umyśle z tym chirurgiem i krawiec uczuł ponowny strach. Dolna szczęka mu drgała. Bał się wszystkiego. Nawet spodnie leżące na stole wywoływały w nim dziki lęk. Wydało mu się, że spodnie są nogami znajomego pana, który zaraz zeskoczy