Mieszkanie zapuszczone dla tych piesków ze skarbu, co tu węszyli po kątach! - oburzył się ojciec. - Ty wiesz, jaki by mi oni przywalili domiar, gdyby zobaczyli odnowione mieszkanie? Czeladnika musiałem chować do wygódki, kiedy tu węszyli, boby mnie w trymiga puścili z torbami, że wyzyskuję siłę roboczą! A jak tu prowadzić krawiectwo bez uczniów? A teraz się już nie opłaci niczego odnawiać, bo wracam do Warszawy! Tak, durniu! Przeczekałem w Łodzi najgorsze, trochę teraz popuścili, trzeba korzystać z bałaganu! Już zadatkowałem mieszkanie po świętej pamięci Lewandowskim Ignacym, krawcu. Wdowa nas przyjmie niby to na sublokatorów, a później się wyniesie, da się w