sobie pamięć.<br> W literaturze najnowszej pamięć nie jest nigdy tylko pamięcią. prozaicy lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych są po prostu za młodzi, by ich pamięć zagarnęła przemiany światów. Tam, gdzie nie sięga pamięć autora, sztukuje się ją wyobraźnią. Głównym zakresem problemowym prozy współczesnej są mitologie dzieciństwa lub mity rodzinne, będące raczej kreacją własnej i rodzinnej biografii niż świadectwem pamięci. Jeśli mają pozory dokumentu, to jest to dokument życia wewnętrznego narratora. W tej prozie sny i fantazmaty narratora mają nie mniejszą wagę niż fakty.<br> Wyobrażona podróż po śladach przeszłości jest treścią Świętego grzechu Adriany Szymańskiej. Peregrynacje pamięci prowadzą bohaterkę w stronę doświadczeń inicjacyjnych