że nikt nikogo nie zastrzelił, że to była gra. Ale dla tych wszystkich ludzi to przecież nie miało żadnego znaczenia, bo oni przez dwie godziny widzieli prawdziwe morderstwo, przeżyli je w pełni i doświadczyli każdym swoim nerwem. Przez dwie godziny siedzieli uwięzieni przez policję w ciasnym teatrze i patrzyli na krew, i widzieli, jak zabierają ciało, i nigdy tego nie zapomną. Dla nich to się zdarzyło naprawdę.<br>Tę sztukę można było wystawić tylko raz, wiele miesięcy się przygotowywali, a potem dali tylko jedno przedstawienie. Za drugim razem nic by z tego nie wyszło, bo już się rozeszło, że to jedno wielkie