ale byłem wtedy uszczęśliwiony. Poznałem poetę swej młodości. Zaraz wyszukaliśmy mu mieszkanie na trzecim piętrze w oficynie. Sprowadził się tam z Natalią i córką Kirą. I odtąd kontaktowaliśmy się już codziennie, bo często zachodził do biura. Nosił angielski mundur wojskowy i skórzaną kamizelę. W domu powiesił u sufitu wypchanego małego krokodyla, a później, zaaklimatyzowany już w Krakowie, którym się prawdziwie zauroczył, dorożkarską latarnię.<br>Lubił też wypisywać na ścianach różne maksymy, które wymyślił. Jedną z nich umieścił jako dedykację w swym zbiorze Wiersze, który mi ofiarował. Brzmiała ona tak:<br>"To the Author of ťLunaparcŤ Thaddeus Kwiatkowski, my first cousin with my best