prowadzenia wojen. Krzyżacy nie odchodzili jakoś specjalnie od europejskiej normy.<br>Prawdą jest, że państwo zakonne w ciągu 300 lat swej historii było w egzystencjalnym konflikcie nie ze słowiańszczyzną, lecz z państwem polskim, przeciwko któremu wielokrotnie sprzymierzało się np. z Czechami. Ten konflikt jednak wcale nie był stały. Gwałtownie wybuchł po krwawym zajęciu Gdańska w 1308 i trwał kilkadziesiąt lat do ugody między Zakonem i Kazimierzem Wielkim w 1343. Potem przez pół wieku stosunki polsko-krzyżackie były pokojowe. Unia z Litwą w 1385 r. była z polskiej strony posunięciem wymierzonym nie w Krzyżaków, lecz w Habsburgów i w Moskwę, groziło bowiem przyjęcie