indywidualne, były zatem czymś więcej niż tylko repetycją obowiązujących w epoce motywów , ujęć, stereotypów. Nie przypadkiem tak wcześnie pojawiły się w krytyce młodopolskiej ataki na charakterystyczne dla &lt;page nr=153&gt; epoki manieryzmy. Umiejętność dystansowania się wobec schematów literackich, które zresztą rozpowszechniały się w tempie zadziwiająco szybkim, to jedna z tych cnót, które w krytyce towarzyszącej poszczególnym kierunkom czy tendencjom ujawniają się raczej rzadko. <br>Wypracowywanie literackiego kanonu epoki było procesem - i zarazem dziełem zbiorowym. Nie ukształtował się on natychmiast, nie mógł zresztą w ten sposób powstać, tym bardziej, że stale przybywały nowe składniki, które miały wszelkie dane, by się w nim znaleźć. Jego uformowanie stanowiło