według naszych kroków, ani mniej, ani<br>więcej, i tylko tych parę kroków przed nami. Raptem skręcił z drogi w<br>bok, w małą przerwę między dwoma obejściami. W głębi, jak zapamiętała<br>matka, ukazała się naszym oczom ta poszukiwana daremnie figura, okolona<br>krzakami.<br> - Popatrz no? - powiedziała zdumiona. - A przecież pamiętałam. Ale<br>ten krzak jakby z tej strony ją zasłaniał. I chyba był większy. O, dużo<br>większy. Jak mogliśmy przepuścić? Aż mi w głowie się nie mieści. No,<br>przecież patrzyłam.<br> Pies tymczasem już stał pod figurą, naszczekując na nas i dając nam<br>tym samym znak, że jesteśmy na miejscu.<br> - Tylko czy aby to święty