Japończyków, krępa para o twarzach, jakby ktoś na nich siedział i je rozpłaszczył. Gdy ptaków zebrało się - w mniemaniu Japończyka - zbyt wiele, otwierał parasol i płoszył ptaki. Dziewczyna uśmiechała się łagodnie, pewna swego. Po chwili ptaki wracały i obsiadały ją. Przypomniała mi się dziewczyna, po której został zapis w starych księgach miejskich Hamburga. Na rynku zjawiła się młoda dziewczyna i przywoływała ptaki. Zapis nie mówi, czy je karmiła. Ptaki zlatywały się do niej i siadały na jej ramionach i u jej stóp. Dlaczego ptaki nie siadywały na ramionach, nie garnęły się do rąk mieszczek hamburskich, tylko do tej przybłędy, co przywędrowała