a co ważniejsze zapisano po raz pierwszy propozycję przeznaczenia części prywatyzowanego majątku na cele kapitałowego systemu ubezpieczeń społecznych, czego szczególnie domagali się pozarządowi ekonomiści z Tomaszem Gruszeckim na czele. Kierunki zawierały też interesujący, przedstawiony po raz pierwszy szacunek zasobów własności państwowej nadającej się do sprywatyzowania. Z obliczeń wynikało, że wartość księgowa majątku państwowego do sprywatyzowania wynosiła 73 mld zł (na koniec 1994r.), ale - co ciekawe - 70<symbol desc="per cent"> tego majątku obejmowało jedynie 150 przedsiębiorstw, a pozostałe 30<symbol desc="per cent"> - 4000 przedsiębiorstw. Wynikał stąd oczywisty wniosek, że bez "wielkiej" prywatyzacji, bez włączenia w orbitę przekształceń własnościowych energetyki, telekomunikacji, sektora naftowego itp. nie będzie możliwości rzeczywistego postępu