sześć razy mniej od wergeldu saskiego edelinga. Wniosek Heinricha Brunnera, że w Prawie ripuarskim mamy do czynienia z wergeldem saskiego frilinga wydaje się zatem bardzo prawdopodobny. Przemawia za nim również to, że w prawach: salickim, ripuarskim i chamawskim oraz w zachodniej i wschodniej Fryzji stosunek wergeldów lita i zwykłego wolnego kształtował się właśnie jak 1 : 274.<br> Po uzupełnieniu brakującego ogniwa skala wergeldów saskich litów, frilingów i edelingów przedstawiałaby się jak 1 : 2 : 12. W porównaniu z prawami Fryzów (1 : 2 : 4 we Fryzji wschodniej i zachodniej oraz 1 : 2 : 3 we Fryzji środkowej), Chamawów (1 : 2 : 6) i Turyngów (trzykrotna różnica