to patetyczny mit, z którego czerpiąc, zaspokajam potrzeby dramatycznych nastrojów, bohaterstwa, chwały i zwycięstwa. Ale wielka wojna to Francja. Inna Francja niż owa złośliwa, natrętna kumocha, unicestwiająca wokoło polskość. To Francja trójkolorowego sztandaru i Marsylianki, o zaciętej, osmalonej dymami wojny twarzy, która zdaje się mówić: "Poświęcę wszystko dla piękna dramatu, którego jestem bohaterem. Im bardziej będzie zacięta moja twarz i zdeterminowane moje serce, tym piękniejszy stanie się dramat. W pięknie tego dramatu mieści się moje życie i moja wielkość".<br>Grupa "..." rusza naprzód z Łuku Triumfalnego. Z wyciągniętym mieczem i okrzykiem: "Zwycięstwo &lt;page nr=31&gt; albo śmierć!", pędzi górująca nad innymi postać ku wschodowi: ...<br>Paryż tuli