do Italii. Proszę cię...<br> W pierwszej chwili setnik zaśmiał się urągliwie. Ale zaraz zmieszał się, poczuł <br>na skórze dreszcz. Ten więzień nie był zwykłym człowiekiem, to była rzecz oczywista. <br>Gdyby mu kto inny dał podobną obietnicę, uważałby to za kpiny. O bezpieczeństwie <br>okrętów na morzu decyduje tylko Neptun. Ale człowiek, który był jego więźniem, <br>miał w głosie dziwną pewność. Juliusz patrzył na stojących kołem ludzi. Nagle <br>tupnął nogą. Rozpędził ich groźnym "precz!" Zwymyślał Kapitona:<br> - Czemu stoisz jak kołek! Zabierz stąd więźnia!<br> Kazał mu odejść pod drugą burtę. Żołnierz pociągnął Pawła za łańcuch... Apostoł <br>wstał<br> - Proszę cię - powiedział raz jeszcze.<br> Juliusz odwrócił się niechętnie