z Turcji przez niejaką Magdalenę Karakuł. Donosiła z oburzeniem, że pracodawca, czyli właściciel lokalu, zdegradował ją ze stanowiska solistki i obniżył umówioną stawkę wynagrodzenia, gdyż, jak twierdzi, Magdalena Karakuł swym tańcem brzucha nie wywołuje pożądania, ale tylko śmiech. Magdalena Karakuł stwierdzała z naciskiem, że wcale nie chodzi o jej brzuch, który jest przedmiotem powszechnych zachwytów, ale o jej negatywny stosunek do pozaartystycznej działalności: właściciel dał jej do zrozumienia, że zarobi dziesięciokrotnie więcej, jeżeli zgodzi się spotykać z gośćmi po występach, co jest tutaj w powszechnym zwyczaju. Ale ona nie po to jechała taki szmat drogi, żeby uprawiać nierząd, bo wystarczyłoby jej udać