on już stracony, już "wzięty"... Ach, zbóju, cierpliwy zbóju, świętoszku - toż przecież przez ciebie ta choroba była... To czyjże ischiasik felczer w sypialni masował? A dziecko stoi obok i śmieje się: "Tatusiowi klapsy dają". A z fartucha tego felczerka zarazki dyfterii sypią się jak pchły! Bo onże - dezynfektor miejski! To któż jego sam do domu na zgubę rodzonego dziecka sprowadził? A potem Bogu żywego oddaje. Ta, kto taki? A może i umyślnie? Umyślnie; tak; bo ja świata za tym Kaziem nie widziałam wtenczas. Umyślnie! <br>Adam wstał z fotela. Nie był już blady. Był szary, zimny jak zdeptany śnieg. Tylko oczy wysadzone