w podziemiach skarbu, o którym wspominał Paragon. Dlatego straszą i nie chcą dopuścić do rozbiórki lewego skrzydła.<br>Z drugiego namiotu wyłonił się młody człowiek w kraciastej koszuli. Zawołał w stronę grupy stojących na polanie:<br> - Ewa, zbieraj się, bo już idziemy &lt;page nr=62&gt;<br>Młoda kobieta, którą Perełka widział rano z brodaczem, odwróciła się ku wołającemu.<br> - Poczekaj chwilę, muszę jeszcze sprawdzić nowe efekty. To powiedziawszy weszła do namiotu.<br>Po jakimś czasie z namiotu wysunęła się przedziwna postać, cała w bieli. Głowę miała obandażowaną. Na ramionach miała narzucone muślinowe szaty. Gdy stanęła, wiatr porwał miękkie, powiewne poły i rozwiał je jak skrzydła.<br>Perełka struchlał. Wiedział, że