samym centrum poznańskich wydarzeń, w środku trójkąta wyznaczanego przez plac Stalina (gdzie odbyła się manifestacja), ulicę Kochanowskiego (gdzie oblegano budynek UB) i Młyńską (gdzie odbito więźniów). Słychać było strzały. Z naszego balkonu widzieliśmy czołgi, nadciągające ulicą Nowowiejskiego. Z okna - cywilów z karabinami, przemykających się po dachach przeciwległej kamienicy. Jakaś zabłąkana kula trafiła w szybę piętro wyżej i omal nie zabiła sąsiadki.<br> Wieczorem rodzice przykazali surowo nam z siostrą, abyśmy nie wychodzili i nie zbliżali się do okien. Sami musieli wyjść, wezwani jako lekarze do pomocy przez jeden ze szpitali. Wrócili rano. Wtedy dopiero wymknąłem się z domu - niby po gazetę, ale