tu prób z reguły się nie robi, z wyjątkiem czasem dla opery "wielkiej", ale i to "nie więcej nad jednę"; toteż niedouczeni śpiewacy "trudniejsze arie opuszczają". Ponieważ statyści, którzy powinni w operze tworzyć chór, są przygodni i nie umieją śpiewać, stoją więc milcząco na scenie, a pieśni wykonuje ukryty za kulisami chór chłopięcy. (Podobne spostrzeżenie o komparsach, którzy "złe i często śmieszne sprawują wrażenie" odnotował Mickiewicz w filomackiej recenzji Małgorzaty z Zębocina Czeczota, jedyny to jego ręką zapisany ślad, że zapewne znał wileński teatr).<br>Wielkim wydarzeniem było przybycie do Wilna Wojciecha Bogusławskiego w roku 1816. Wystawił - z aktorami wileńskimi - kilka oper