porządkach i związkach. Wydaje mi się (może błędnie?), że właśnie<br>figura XIX jest kluczowa dla właściwej transmutacji, czyli<br>uszlachetniania substancji niskich. Szczegóły są przedmiotem dalszych<br>dwudziestu dwu obrazów.<br> Cały proces trwa do figury XXXVII, którą P. Klossowski de Rola<br>zdecydował się reprodukować w kolorze, podobnie jak następną (XXXVIII).<br>Tu kolejna kulminacja mistycznego spektaklu. W naczyniu żywioły, dotąd<br>wymieszane, układają się w regularne koło. Ich dynamiczna żywotność<br>zamyka się w kręgu. Dotąd ruchliwy, ptak-dusza osiada na dnie athanora,<br>aby jako alegoryczny pelikan własnym dziobem otworzyć w piersi<br>krwawiącą ranę. Powiadam - pelikan, choć małostkowość kazała by się<br>dopatrzeć raczej łabędzia. Obraz XXXVII