łączyli się w grupy. Starano się jednak wykazać, że w świecie ówczesnym prorocy byli zawsze związani z kultem. Stary Testament zawiera dane, sugerujące, że prorocy, jako całość przynajmniej, nie byli ustosunkowani wrogo do kapłaństwa i kultu. Stara się raczej wykazać, że prorocy byli przywiązani do kultu i byli tzw. prorokami kultowymi, co potwierdzać ma też i to, że niektórzy spośród nich pochodzili z rodzin kapłańskich i sami należeli do grona kapłanów.<br>Wszystko to zdaje się wskazywać, że profetyzm izraelski mieścił się w ramach profetyzmu ogólnosemickiego, stanowiącego jego zaplecze i podłoże, na którym się ukształtował i z którego wyrastał. Zdaje się to