przedstawiciela widzieć np. w Simmlu. Z tego powodu zresztą uważam, że jest różnica między Berentem a przywoływanym to dzisiaj Irzykowskim. Irzykowski na żywioł społeczny nie stawiał nigdy. To właśnie było mu obce.<br> Berent dystansuje się też do Nietzschego w jeszcze jednej kwestii. Dzisiejszym językiem można byłoby ją nazwać problemem pamięci kulturowej. Mówiono dziś o tym "spichlerzu-muzeum". Berent dostrzega bowiem pewną dwuznaczność, czy raczej dwoistość aksjologiczną. W zastanych złożach kultury tkwią wartości, trwają one jak gdyby w oczekiwaniu na to, by z nich korzystać. Z jednej strony jest to źle, no, bo powoduje to atrofię entuzjazmu, demobilizację twórczości ("wszystko już było