przez opiniotwórcze elity i zwykłych obywateli. Choć w miarę upływu czasu i przedłużania się ponad miarę tego spektaklu zaufanie do komisji malało (i w październiku już tylko 20 proc. ankietowanych przez CBOS oceniało jej pracę pozytywnie), jednak ten spektakl był niewątpliwie fascynujący. Można powiedzieć, że komisja odsłoniła nie zawsze apetyczne kuluary polityki, powiązania towarzyskie, siłę różnych lobbingów, zmusiła do wyłożenia kart, o co naprawdę szło w walce o ustawę, u początku której stanął pomysł takiego umocnienia mediów publicznych, że prywatne poczuły się zagrożone.<br><br>Gdyby jeszcze przed zakończeniem prac próbowano podsumować efekt działań komisji, to niewątpliwie na pierwszym miejscu należałoby postawić postępujący