się teraz zdrzemnę.<br>STASIEK Rączki całuję, pani dobrodziko.<br> Po chwili zaczyna dochodzić, wpierw nieśmiałe, potem pewne siebie chrapanie MATKI.<br>STASIEK szeptem Panno Klaro...<br>KLARA Co proszę?<br>STASIEK Panno Klaro... ja nie wiem, jak się to mówi po francusku... to znaczy, jak wyrazić wdzięczność ze tę gościnność... Ja miałem okazję... no kumpel i w ogóle...<br>KLARA Nic nie rozumiem.<br>STASIEK wyciąga z kieszeni kamizelki damski zegarek, przyklęka Proszę to przyjąć od uchodźcy.<br>KLARA wybucha nieopanowanym zachwytem Taż to prawdziwy zegarek szwajcarski! Cudo, nie zegarek! (opanowawszy odruch, odsuwa prezent) Żal mi, że sprawię panu przykrość, ale nigdy... bo jakże by... z jakiej racji