się Hansowi, że słowa ich padają porą, kiedy kończy się piąty dzień, że tworzą cienką warstwę ciepłego śniegu między Historią i żywymi ludźmi. W księdzu rosło zmęczenie. Nawet o fajce zapomniał. "O co ten docent się pytał, aha..." <br>- Czytałem ten elaborat ofiarowany mi przez pana, którego tu gościliśmy... Ładne to, kunsztowne... Owszem, autor oczytany, nie można powiedzieć... ale kogo to ucieszy? Komu pomoże wznieść oczy ku temu światełku, co w ciemnym kościele Jezusem krwawi, nieugaszone? <br>Hans czuje narastający bunt. "Bronić swego prawa do śmiałych idei, do myśli scalającej zjawiska". <br>- Z tego, co zdążyłem przeczytać, rzecz wydaje mi się oryginalna i choć