truję pana w tej chwili. Zasiałem ziarenka, najpierw w wazoniku - śmieje się - jak owies dla baranka wielkanocnego... Ślicznie mi toto powschodziło. Więc w maju, po ostatnich przymrozkach... tę rozsadę do ziemi! Tam, za malinami. - Sięgnął po fajkę i trzymał ją jakby dla uwiarygodnienia. - Mam takie tajne bakunisko... Od tamtego czasu kurzę sobie... odeski tytoń. - I wargi zaciśnie, fajkę w powietrzu wzniesie. Ubawiony. <br>Hans jednak jakby nieufny. <br>- Niesłychane... W taaaamtych czasach... oficer ten ośmielił się nawiązać kontakt z księdzem... to chyba jedyny wypadek... <br>Proboszcz zaprzeczył głową. I to tak energicznie, że Hans urwał zdanie. Zaprzeczył, jakby chciał równocześnie wyrazić zdziwienie, że Hans