Typ tekstu: Książka
Autor: Seneta Włodzimierz,
Dolatowski Jakub
Tytuł: Dendrologia
Rok wydania: 1997
Rok powstania: 1955
Autor: Seneta Włodzimierz,
Dolatowski Jakub
Tytuł: Dendrologia
Rok wydania: 1997
Rok powstania: 1955
wielu nadleśnictwach. URS.
Pinus heldreichii H. Christ (P. leucodermis Antoine) - sosna bośniacka (sosna dalmatyńska). Drzewo podobne do sosny czarnej, ale korona za młodu wąskostożkowata, podobna do korony P. peuce, kora na pniu bardzo długo - przez kilkanaście lat - gładka; dwuletnie i starsze pędy często sinopopielate, "spłowiałe" (zabarwienie pochodzi od martwej, odstającej kutikuli; por. Galeobdolon lutem lub Actinidia kolomikta); pączki nieożywicowane; igły zwykle krótsze, osadzone gęściej i skierowane ku szczytowi pędu, pochewki krótsze; niedojrzałe szyszki fioletowoczarne, po dojrzeniu i wysypaniu nasion z bardzo szeroko otwartymi łuskami, tarczki matowe, o "pomarszczonej" powierzchni, przy czym łuski poniżej tarczki są tak samo zabarwione, jak sama tarczka
Pinus heldreichii H. Christ (P. leucodermis Antoine) - sosna bośniacka (sosna dalmatyńska). Drzewo podobne do sosny czarnej, ale korona za młodu wąskostożkowata, podobna do korony P. peuce, kora na pniu bardzo długo - przez kilkanaście lat - gładka; dwuletnie i starsze pędy często sinopopielate, "spłowiałe" (zabarwienie pochodzi od martwej, odstającej kutikuli; por. Galeobdolon lutem lub Actinidia kolomikta); pączki nieożywicowane; igły zwykle krótsze, osadzone gęściej i skierowane ku szczytowi pędu, pochewki krótsze; niedojrzałe szyszki fioletowoczarne, po dojrzeniu i wysypaniu nasion z bardzo szeroko otwartymi łuskami, tarczki matowe, o "pomarszczonej" powierzchni, przy czym łuski poniżej tarczki są tak samo zabarwione, jak sama tarczka
wielu nadleśnictwach. URS. <br><tit1>Pinus heldreichii H. Christ</> (<foreign lang="lat">P. leucodermis Antoine</>) - sosna bośniacka (sosna dalmatyńska). Drzewo podobne do sosny czarnej, ale korona za młodu <orig>wąskostożkowata</>, podobna do korony <foreign lang="lat">P. peuce</>, kora na pniu bardzo długo - przez kilkanaście lat - gładka; dwuletnie i starsze pędy często sinopopielate, "spłowiałe" (zabarwienie pochodzi od martwej, odstającej <orig>kutikuli</>; por. <foreign lang="lat">Galeobdolon lutem</> lub <foreign lang="lat">Actinidia kolomikta</>); pączki nieożywicowane; igły zwykle krótsze, osadzone gęściej i skierowane ku szczytowi pędu, pochewki krótsze; niedojrzałe szyszki fioletowoczarne, po dojrzeniu i wysypaniu nasion z bardzo szeroko otwartymi łuskami, tarczki matowe, o "pomarszczonej" powierzchni, przy czym łuski poniżej tarczki są tak samo zabarwione, jak sama tarczka
