powłoki atomowej (z reguły jest to elektron "bliski", z głębokiej powłoki - K lub L), w wyniku czego elektron zostaje uwolniony z więzów i opuszcza atom z określoną energią, wynikającą z bilansu energii dla tego procesu. Wykazano eksperymentalnie, że konwersja wewnętrzna nie jest procesem dwuetapowym, choć początkowo zakładano taki mechanizm: emisja kwantu , a następnie jego oddziaływanie z elektronem powłoki i - w konsekwencji - zniknięcie kwantu i emisja elektronu w procesie analogicznym do zjawiska fotoelektrycznego. Współczynnik wewnętrznej konwersji dla danego przejścia określamy jako stosunek liczby emitowanych elektronów wewnętrznej konwersji do liczby kwantów (dla danej próbki, w jednostce czasu), <br>&lt;gap&gt; <br>Współczynnik ten wynosi zero, gdy wewnętrzna