źle się obszedł z jedyną pamiątką rodzinną Eweliny. Przecież nie mógł jej przekazać portretu w obecnym stanie. Nie wiedział, czy można go jeszcze uratować, powinien spytać o to konserwatora. Ale gdzie kogoś takiego tutaj znaleźć. Trzeba by jechać do Olsztyna. Teraz nie mogło być o tym mowy, zaczynał się czas kwartalnych sprawozdań. Rozejrzał się bezradnie po pokoju, potem wyjął prześcieradło z szafy, owinął nim obraz i wyniósł na górę. Trudno, musiał tutaj poczekać, aż radca będzie miał czas się nim zająć. Ale wobec kolejnych wydarzeń sprawa ta musiała się odwlec.<br>Któregoś dnia gajowy Konczanin z uradowaną miną wrócił z nadleśnictwa. Przywiózł