w kierunku lasu. Raisa co chwila z przyzwyczajenia podskakiwała na jednej nodze, Rafa z siatką uganiał się za motylami, a Boria, ślamazarny i trochę niedorozwinięty, rymował wciąż bez sensu i plótł głupstwa, które złościły Polinę.<br><br>Szliśmy wąskim pasem łąki pomiędzy mokradłami. Po obu stronach wydeptanej ścieżki roiło się od polnych kwiatów. Taka była ich różnorodność, że Raisa, która kompletowała zielniki i miała piątkę z przyrody, nawet polowy z nich nie umiała nazwać po imieniu.<br><br>Zenaida Mojsiejewna z żółtych lwich pyszczków o liliowyeh języczkach, z kwiatów mioduszki, z niebieskich dzwonków i krwawnika przypominającego koronkę ułożyła prześliczny bukiet. Ale wkrótce sprzykrzyło się jej