ekonomię, pozostałą politykę sprowadzono do swej najprostszej formy: dialektyki władzy. Sytuacja, w której władza i społeczeństwo stoją naprzeciwko siebie, w której nie istnieje żaden system pośredniczenia między nimi (sytuacja, o której marzy skrajna lewica zachodnia) zanalizowana została w referatach Aleksandra Smolara i Krzysztofa Pomiana na przykładzie Polski.<br>Chcąc wprowadzić jakiś ład do 30-letnich dziejów systemu w Polsce Smolar ujął je w formę powtarzających się cyklów, przedzielonych datami znanych wszystkim kryzysów 1956 i 1968-1970 roku. Ale opis rozwoju cyklów, od stadium wstępnego, gdy nowa ekipa musi zjednywać sobie społeczeństwo zwiększając margines dobrobytu i wolności do stadium osiągnięcia pełnej dominacji - wydaje