drzeworyty. Obok obrazów Matki Boskiej i Pana Jezusa umieszczano wizerunki świętych patronów. Ramy zdobiono korona z wycinanek i bibuły, a także kokardami, a na bielonej ściance, na wolnej przestrzeni, naklejano rytmicznie wycinanki, tak by tworzyły zwarta kompozycję. Te wycinanki, a także papierowe ozdobne firanki cięły kobiety, konkurując ze sobą, która ładniej przystroi izbę. Papier kupowały u domokrążnych handlarzy żydowskich bądź w sklepikach. Nie był drogi, toteż zdobiono wycinankami ramy, szopki, gwiazdy betlejemskie. Tam, gdzie wycinanka przyjęła się w środowisku, rozwijała się szybko. Trwała od połowy XIX w. po I wojnę światowa, a więc ci, którzy w dzieciństwie byli świadkami jej narodzin