okresie wykazywały tendencję do dodatnich reszt bilansowych (rys. 4.11). Wydaje się, że są to najczęściej lodowce będące pod wpływem klimatu oceanicznego (Makarevitch, Rototaeva, 1986; Haeberli i in., 1989). Ogółem lodowce górskie i małe kopuły lodowe mają wyraźnie ujemny bilans masy &lt;gap&gt; - wg: Glaciers..., 1985 - tab. 1).<br>Określenie reszty bilansowej wielkich lądolodów jest w takim samym stopniu trudne i niedokładne, jak omawianych wcześniej składowych budżetu. Średnią wieloletnią resztę bilansową dla całego lądolodu grenlandzkiego (badaną różnymi sposobami) określa się w granicach od .5 g/cm do +18 g/cm (Bauer, 1968; Mellor, 1968; Fristrup, 1966). Nowsze opracowania podają, że następuje narastanie środkowej części