się jednak na teoretyczną możliwość jego pojawienia na wielką skalę w postaci megaszarży lądolodu antarktycznego (Wilson, 1964). Potwierdzają to niektóre modele matematyczne takiego zjawiska (np. Budd, McInnes, 1974; Radok i in., 1989; oraz inni &#150; por. Paterson, 1981). Zjawisko megaszarży, jak też możliwość takiego zachowania poszczególnych lodowców wyprowadzających w obrębie lądolodów plejstoceńskich jest poważnie rozpatrywana w kontekście geomorfologicznego i geologicznego zapisu ich skutków (por. np. Sugden, John, 1976; Pasierbski, 1984; Clayton i in., 1985; Sharp, 1988b). Nie stwierdzono występowania szarży w obrębie lodowców zimnych, stale przymarzniętych do podłoża.<br> Przegląd przestrzennego rozkładu lodowców szarżujących wskazuje na ich koncentrację w pewnych obszarach (Dołguszyn