ulica była zupełnie prosta i nieprzyjacielscy żołnierze kroczący z tyłu pchali się dalej naprzód, nieświadomi tragicznego losu swych kolegów, idących w pierwszych szeregach, zupełnie jak gdyby chcieli dorzucić nowe ofiary do stosu zabitych, który już przegradzał ulicę... Potem piechota przejęła ogień. Każdy szereg żołnierzy po strzale odmaszerowywał na tyły, tam ładował broń, kiedy na jego stanowisku stawał drugi szereg. I tak manewr ten powtarzano. Nieprzyjaciel dostał się więc pod taki grad kul, iż w kilka chwil ulica została zatarasowana do tego stopnia, że jakkolwiek dano żołnierzom rozkaz marszu naprzód, aby dotarli do żywych celów, to nogi im grzęzły w skłębionej na