do szerokości 22 kilometrów. Przez tydzień Mike prawie nie oglądał lądu, zupełnie jakby płynął po otwartym morzu. Wiatr rzucał jego łajbą na wszystkie strony, a że dopłynięcie do brzegu zajmowało całą dobę, więc robił to wyłącznie z konieczności, kiedy musiał zaliczyć kilka godzin snu. Nie odważył się wychodzić w głąb lądu - czekały tam na niego wygłodniałe kajmany i anakondy. Jego sen przerywało co i rusz gruchotanie kości kolejnej kapiwary - nieszczęsnego futrzaka, którego bez żadnych stresów jedzą wszystkie drapieżne stwory Amazonii. Przy okazji trzeciego noclegu przy brzegu sam omal nie podzielił losu kapiwary. Potężny wąż obudził go, próbując dostać się do wnętrza