po przebudzeniu: przestałam palić. Patrzę na zegarek: minęły 32 godziny i 38 minut. Wczorajsze wyczyny sportowe zabiły sportsmenkę. Na szczęście umiem jeszcze czytać: "Lewiatan" Paula Austera, "Miłość i cienie" Isabel Allende, "Godziny" Michaela Cunninghama. Odkrywam, że chęć zapalenia papierosa układa się sinusoidalnie. Inaczej to sobie wyobrażałam: niepohamowana i potworna potrzeba, łagodniejąca po wielu tygodniach, a nawet miesiącach. Tymczasem ta nieubłagana potrzeba szybko słabnie, a w końcu znika. Z rzucaniem palenia jest jak z opłakiwaniem utraconej miłości. Myślimy o niej dzień i noc i nagle przyłapujemy się na tym, że przez pięć minut radość sprawiło nam co innego, jakaś książka, czyjś uśmiech