Tylko nieliczne szpitale, szkoły i instytucje publiczne mają własne, mocno wysłużone generatory prądu. Afgańczycy nadal używają świec, kaganków i lamp naftowych. Paliwo do nich jest jednym z bardziej poszukiwanych towarów. W budowanych z gliny domach wciąż funkcjonują kamienne piece, a opał - w związku z brakiem drewna - stanowi przede wszystkim zwierzęce łajno. Zbieranie podpałki na ulicach jest głównym - obok wypraw po wodę do strumienia - zajęciem dzieci. Właściwie powinny one chodzić do szkoły, lecz większość obiektów szkolnych zamieniono na koszary.<br>Nadzieją dla zniszczonego kraju mogą być bogactwa naturalne, których nie brakuje na północnych rubieżach. Gdyby nie wojna, Afganistan ze swym węglem, ropą naftową