który zakrwawiony leżał nieruchomo z rozbitą głową. Sprawdziła tętno. Ledwo wyczuwalne. Płytki oddech... Widoczne były tylko białka oczu. Z ust leciała piana. Nic nie mówił. Za to Kasia wciąż powtarzała: Proszę, pana wszystko będzie dobrze... <br>- Apteczka, proszę mi dać apteczkę - krzyczała Marta. Jest! Rękawiczki. Założyła opatrunek na głowę, z której lała się krew. <br>- Przesuńcie go na środek - wołał ktoś z coraz większego tłumu gapiów. <br>- Nie wolno. Proszę się odsunąć na brzeg ulicy - komenderował Paweł. Ludzie posłuchali. Może dlatego, że licealiści mieli na sobie białe koszulki z czerwonym krzyżem.<br><br>&lt;tit&gt;Nie myślała o HIV&lt;/&gt;<br><br>Ola Brożyna automatycznie pomyślała o innych kierowcach. Żeby większego