Ale on sam, gdy działa we własnym imieniu, posługuje się numerami ze swoich ról: uwodzi dziewczynę tekstem z jakiegoś zapamiętanego scenariusza. Może być wszystkim i byle czym: gdy lalkarz ulokował się w nim definitywnie, Malkovich staje się słynnym lalkarzem, ale obydwaj źle na tym wychodzą: Malkovich przestał być sobą, zaś lalkarz ma sukces, ale już nie jako on sam.<br><br>Drugiego podobnego kawałka długo zapewne nie będzie, więc należy zobaczyć, mimo że film przynosi niejaki zawód z powodu, że tak powiem paradoksalnie, braku rygoru w fantazji: bo jest ona wtedy skuteczna, gdy trzyma się swojego stylu, gdy tu autorzy poszli na rozpasanie