go nie ma w domu". I to było naprawdę <br>wszystko, co wiedziałam o swoim ojcu. <br><br>Kiedy byłam malutka i słyszałam przed obiadem mocny <br>i energiczny dzwonek ojca, wybiegałam prędko do przedpokoju, <br>a on podnosił mnie w górę i wołał: <br><br>- Hop! Moja duża córeczka! <br><br>A potem pytał mnie wesoło: <br><br>- Jak tam lalki?... <br><br>I teraz tak samo podnosił mnie w górę, tylko już <br>nie tak wysoko, i tak samo wołał: <br><br>- Hop! Moja duża córeczka! <br><br>I tak samo pytał: <br><br>- Jak tam lalki? <br><br>Różnica była tylko ta, że czasami zamiast o lalki <br>pytał o lekcje. Ale i tak nie mógł prawie nigdy wysłuchać <br>odpowiedzi, gdyż