Kazimierz<br>Sprawiedliwy?<br> - Nie.<br> - A Leszek Biały?<br> - Nie.<br> - Nie szkodzi.<br> Stąpając omalże na palcach, bo tak mi nakazał, sam też szedł, jakby<br>się skradając, skierowaliśmy się w stronę kaplicy mieszczącej się w<br>lewej nawie kościoła. Stanęliśmy przed masywną, kutą kratą. Nachyliwszy<br>się ku mnie i wskazując oczami poza kratę, pan wyszeptał łamiącym się<br>ze wzruszenia głosem:<br> - To ona. Widzisz?<br> Nic nie widziałem, mimo że poza kratą półmrok nie był tak gęsty jak w<br>kościele. Nie śmiałem mu jednak powiedzieć znowu nie i tylko podniosłem<br>na niego z brzemieniem winy pytające oczy.<br> - Tam, na tej płycie - powiedział i wsadził wskazujący palec w kratę.<br>Idąc