na torbie, z oczami jak węgle utkwionymi w Pawle. <br><br> Paweł powędrował wzdłuż burty. Potem oderwał się od niej, podszedł do kadzi. <br>Sięgnął po kubek, który miał przy pasku. Zaczerpnął wody. Nieznacznie obejrzał <br>się. Juliusz spał na swoich tobołkach. Kapiton rozmawiał z Arystarchem. Rozważnym <br>spojrzeniem ocenił, na jaką odległość starczy mu łańcucha, by oddalić się od <br>żołnierza. Potem szybko, zdecydowanym krokiem podszedł do chorego. Pochylił <br>się nad nim, wyciągnął rękę z kubkiem. <br><br> - Napij się - powiedział po aramejsku. <br> Odruchowym gestem człowiek chwycił kubek i wychylił go do dna. Lecz ledwo przełknął <br>wodę, twarz wykrzywiła mu złość. Uniósł się na łokciu, sięgnął po swoją