Musi mi to pan ułatwić, jeśli mój los nie ma obciążyć pańskiego sumienia. Jestem przecież całkiem normalna, a moje symulacje były jedynie samoobroną przed napastliwością Amblarda i jego sztrasburskich kompanów. Nie, nie mogę tu zostać! Nie mogę!<br>Wróciłem do swego apartamentu, żeby rozważyć ten zawiły problem. Jeszcze raz przeanalizowałem ogniwa łańcucha przyczynowego, składające się na życiorys Kiry. Sprawdziłem ponownie wszystkie elementy wykresu liczbowego i skontrolowałem wyniki działań matematycznych. W blokach obliczeniowych 137 powtarzało się z zadziwiającą regularnością. Sprawa wyzdrowienia Kiry wydawała się rzeczą pewną. Metoda moja znowu odniosła tryumf.<br>Stanąłem przed lustrem i złożyłem sobie gratulacje, jak to czyniłem zazwyczaj, gdy