na jedną tylnią nogę słoni. Ich łapy są obolałe od wielogodzinnego stania nieruchomo na cementowym podłożu. Muszą podróżować od miast do miast, zamknięte w ciemnych i gorących wagonach. Chciałyby pływać i leżeć w cieniu. Chciałyby jeść świeże, zielone liście prosto z drzew. Lecz nie mogą wyrwać się z uścisku mocnych łańcuchów.<br>Przede wszystkim słonie tęsknią za swoimi rodzinami. Większość cyrkowych słoni została zabrana od swoich mam i cioć gdy były jeszcze dziećmi. Te słonie płaczą tak samo jak ludzie, ponieważ są smutne. Przyjaźnią się z innymi słoniami w cyrku, ale łańcuchy trzymają ich z dala od siebie. Nie mogą przytulać się