wędzą<br>i ze zdobyczą do bram pędzą.<br>Nim tępi chłopi się spostrzegli,<br>już znikli gdzieś, już się rozbiegli.<br>Ach, goń tu w polu za wiatrami!<br>Lecz Szmaciak pomiędzy wózkami<br>zaplątał się w czasie odwrotu<br>i utknął. Więc dopadli go tu,<br>a choć nie zdążył na straganie<br>nic zwędzić, straszne dostał lanie.<br><br>Z płaczem powraca na podwórko.<br>Tam wielka uczta. Wesół Rurka<br>z kradzionych jabłek pełnym pyskiem,<br>cynicznie rzuca weń ogryzkiem<br>i strasznie szydzi ze Szmaciaka,<br>że taka z niego jest pokraka.<br>No, porycz sobie jeszcze, porycz!<br>- Szmaciak straszliwą poczuł gorycz,<br>zaszył się w kąt i chlipał cicho.<br>Wreszcie pomyślał: pal to