Fejga - chodź na rybę. Dobra ryba, słowo daję, i Ewa się ucieszy.<br>To było oczywiście grzeczne kłamstwo z jej strony, bo Ewa niczym się cieszyć nie mogła. Życie od dziecka gniecione i lżone wyżęło ją z uczuć poza nienawiścią do tego, co jest, żyła przyszłością, bardzo stara mimo dwudziestu paru lat, z wiecznym braniem wszystkiego na rozum, na rozum chłodny i z sekciarska sam w sobie zamknięty.<br>Nie, zapraszając w szabas Szczęsnego na obiad Fejga po prostu chciała skrępować Ewę, żeby przez wzgląd na gościa mniej dawała ojcu odczuć, jak się dla niego poświęca asystując przy podobnej "pantomimie zatęchłych. przeżytków". Szczęsnemu