mądry błazen Zygmunta Starego, zapisany w literaturze i legendzie literackiej; u Janickiego właśnie pojawia się po raz pierwszy. Dialog króla z błaznem poprowadził Janicki w ten sposób, że ze Stańczyka uczynił rzekomego obrońcę mody - rzekomego, bo ironicznego.<br>W pewnym stopniu w Żywotach i jeszcze wyraźniej w Dialogu występuje Janicki jako laudator temporis acti - chwalca czasów minionych. Jest to postawa dość częsta u poetów i publicystów renesansowych - Kochanowski np. będzie chwalił niegdysiejszą prostotę i męstwo po to, by ganić zniewieściałość ziemiańskiej szlachty, tak jak Stańczyk Janicjuszowy ironizuje na temat współczesnego dworskiego przepychu poprzez pochwałę prostoty strojów dawnych. Nie należy jednak tej postawy