przedszkola itp. Nie tylko więc grupy cudzoziemskie wykazują większą dyscyplinę - o tym już mówiłem - ale i głębszą postawę społeczną. Niektórzy zgłaszają się do najcięższych robót, nieraz im trzeba wprost zabraniać - np. księżom, którzy są bardziej potrzebni w duszpasterstwie niż jako pomoc przy budowaniu klozetów. Nie ma tego częstego u Polaków lawirowania, tendencji do "załatwiania" czy "organizowania sobie" różnych ułatwień i przywilejów - także w pielgrzymce.<br>I wreszcie to, co może najważniejsze: dochodzi nieraz do jakiegoś najgłębszego poczucia łączności i wspólnoty, mimo trudności językowych. Powiedziałbym nawet, że jest jakiś "dar języków" na pielgrzymce - inny niż u charyzmatyków. Intensywność przeżycia pielgrzymki może być taka