zawdzięczał histeryczne powodzenie poprzednim prześladowaniom, wyłączyłem więc radio i wyszedłem na spacer po Warszawie, bijąc się z myślami.<br>Miałem się przyznać do wszystkiego Renacie? Niemożliwe. Miałem wygłosić prelekcję udając szlachetnego bojownika o prawdę i sprawiedliwość? Też niemożliwe. Wyjścia nie było. Znowu znalazłem się w matni przez własną głupotę. Po co lazłem do łóżka Renaty? Już za to tylko należała mi się kara. Zrozpaczony, doszedłem do kina "Polonia", gdzie ustawiła się kolejka po bilety. Grano jakiś film francuski i fama głosiła, że w ramach odwilży zrezygnowano zarówno z wycięć niewygodnych epizodów, jak i z przeinaczeń tekstu napisów. Zdecydowałem się wejść do kina