i różnych form samorządu - to były główne pragnienia obozu, który nazywał siebie liberalnym. Nie mógł on oczekiwać tych reform od wstecznych i wrogich Polsce rządów zaborczych. Szukał zatem sposobów podjęcia działalności tej o własnych siłach. Rezygnując z niemożliwej na razie legalnej akcji politycznej, odcinając się od nielegalnej konspiracji liberałowie zalecali legalną akcję niepolityczną, jak np. pionierstwo gospodarcze, pracę społeczną, oświatową i charytatywną, popieranie nauki i twórczości artystycznej. W połowie XIX w. zaczęto określać cały ten zespół dążeń mianem pracy organicznej. Rzecznicy jej nawiązywali do wzorów Staszica i Lubeckiego, do haseł filomatów; twierdzili, że wzmacniają polskość i bronią jej skuteczniej od konspirujących